Μη φοβηθείς | N’ aie pas peur
…Και ύστερα, είναι κι αυτός εδώ ο κόσμος ο γιγάντιος, ο θαυμαστός, ο ανυπέρβλητος…
Με χώμα υγρό και εύφορο και ένα χρώμα καστανό βαθύ, που δακρύζει κάθε φορά που ανοίγει τις πύλες του ο ουρανός για να γεννήσει θαύματα, να χτίσουνε στιγμές και να σκαλίσουν μνήμες…
Για να γεννήσει εσένα αγάπη μου, που αν τα μάτια σου ήταν πιο υγρά θα ήταν θάλασσα με κύμα ζωηρό, να ταρακουνά τη γη με τις ανησυχίες σου, όσο ρουφάς αχόρταγα τον κόσμο με ένα σου βλέμα…
Αυτό το βλέμα που αγγίζει με κόπο τον ορίζοντα, κι ένας ορίζοντας, ατέρμονη κλωστή, για να μη χάνεσαι κεντώντας τα όνειρά σου…
Είναι αλλόκοτος αυτός ο κόσμος, αγάπη μου, κι εσύ θεριό ανήμερο…Πώς να τον καταλάβεις;
Είναι γεμάτος ανθρώπους που γίνονται τέρατα και τέρατα που μοιάζουν με ανθρώπους…Είναι γεμάτος κανόνες και “πρέπει” και “μη” κι εσύ λουλούδι που φυτρώνεις με το “θέλω” και κατακτάς με το “μπορώ” το πάντα…Πώς να τον καταλάβεις;
Σ’αυτή τη δίνη σαν θα μπεις, που την ονόμασαν “ζωή” για να τη λες και να διαγράφεται χαμόγελο στα χείλη,ΜΗ ΦΟΒΗΘΕΙΣ.
Όταν στις απορίες σου απάντηση δε βρίσκεις, όταν άλλα σου μάθανε και άλλα ανακαλύπτεις, ΜΗ ΦΟΒΗΘΕΙΣ.
Όταν ανθίσεις και γυρίσεις το κεφάλι σου στον ήλιο, και ο ήλιος σου χαϊδέψει το δέρμα και ζεσταθεί η καρδιά σου, ΜΗ ΦΟΒΗΘΕΙΣ.
Κι όταν με δεις και όταν σε δω…όταν οι κόρες διασταλλούν και οι παλάμες κάψουν…όταν η γλώσσα υγρανθεί και η καρδιά ριγίσει, ΜΗ ΦΟΒΗΘΕΙΣ.
Γιατί έτσι είναι αυτός ο κόσμος· γιγάντιος και θαυμαστός και ανυπέρβλητος…
Et puis … il y a ce monde géant, icroyable, insurpassable …
Avec un sol humide et fertile et une couleur brune foncée, qui pleut chaque fois que s’ouvrent les portes du ciel pour donner naissance à des miracles, pour construire des moments et pour graver des souvenirs…
Pour donner naissance à toi mon amour, que si tes yeux etaient plus humides, ils seraient la mer avec ses vagues animées, à secouer la terre de tes préoccupations, tout en suçant avidement le monde avec ton regard …
Ce regard qui peut à peine toucher l’horizon, et cet horizon, fil sans fin, pour ne pas se perdre en brodant tes rêves …
C’est bizarre ce monde, mon amour, et toi un animal sauvage … Comment le comprendre?
Il est plein de gens qui sont des monstres et des monstres qui ressemblent à des gens … Il est plein de règles et «il faut» et «non» et toi un fleur qui grandit par le “vouloir” et conquérit tout avec le «pouvoir»…Comment le comprendre?
Dans ce tourbillon quand tu entreras, qu’ils l’ ont appelé «vie» pour faire les lèvres de sourire,
N ‘AIE PAS PEUR.
Lorsque à tes questions tu ne trouves pas des réponses, lorsque tu te rends compte qu’ ils t’ont autre chose appris et autre chose tu découvres, N ‘AIE PAS PEUR.
Quand tu fleurisses et tu tournes ta tête vers le soleil, et le soleil caresse ta peau et réchauffe ton cœur, N ‘AIE PAS PEUR.
Et quand tu me vois et quand je te vois … quand les pupilles se dilatent et les palmiers brûlent … quand la langue humidifie et le coeur frissone, N ‘AIE PAS PEUR.